749

هر چه قدر هم که طبق تجربیات و دیده ها و شنیده هام به این نتیجه رسیده باشم که تو این دنیا هیچ چیز از هیچ کس بعید نیست، دلیل نمی شه که از دیدن تغییر رفتارهای عجیب و غریب از کسایی که سال ها با عقیده ساده زیستی و دوری از تجمل و چشم و هم چشمی _چیزی که  همیشه سعی کردم خودمم تا حد امکان بهش پایبند باشم_ زندگی کردن و خوب و راحت و به دور از خیلی دغدغه های بی مورد هم زندگی کردن ولی حالا تو یه بزنگاه انگار یهو همه اون اعتقادات و سبک زندگی جای خودش رو به دنبال چیزای لوکس و آن چنانی بودن با توجیه کم نیاوردن از بقیه داده، بهت زده نشم و حالم خراب نشه!

وقتی اتفاقاتی از این دست می‌افته یعنی اون آدمایی رو که قبولشون داشتی و می تونستی به عنوان یه الگوی عملی ازشون یاد بگیری، دیگه نداری. یعنی تصورات و باورهات راجع به این که بعضی آدما حتی تو این دوران وانفسا هم می تونن متفاوت از بقیه باشن و راه درست رو برن، یه دفعه نابود بشه. یعنی دنیا نسبت به قبل جای تنگ و تاریک تری برای زندگی بشه...

من می ترسم، از این که آدم خوب ها از رفتن مسیر درست  انصراف می دن و هم رنگ جماعت می شن می ترسم، از این که دیگه الگو های درستم رو جلوم نداشته باشم می ترسم. بیشتر از همه این ها از این که خودم هم یه روزی تو همین مسیر بیافتم و باورهای دیگران رو خراب کنم می ترسم، خیلی هم می ترسم...